LENGTE CIRCUIT: 5.412 km
RONDERECORD: 1:29.708 (M. Verstappen, 2023)
POLE 2023: 1:26.841 Sergio Perez
SNELSTE RACERONDE 2023: 1:29.708 Max Verstappen
TOP 3 RACE 2023: 1. Verstappen 2. Perez 3. Alonso

Miami stond al in 1982 in de belangstelling van de Formule 1. Tijdens de eerste Detroit Grand Prix werd al gesproken dat Bernie’s volgende bestemming in Amerika Miami zou zijn. Toch heeft het 40 jaar geduurd voordat het zover was.

Raar eigenlijk dat het zo lang heeft geduurd als je je bedenkt dat in 1982 voor de eerste keer 3 Formule 1 races werden gereden in hetzelfde land. De Formule 1 stond er goed voor in de Verenigde Staten na de wereldtitel van Mario Andretti in 1978. Bovendien keken veel Amerikaanse steden met veel belangstelling naar Long Beach wat bewezen had dat je met autoraces op een stratencircuit veel kan doen aan je imago. Elders op deze site leest u daar meer over.
Is er in die 40 jaar dan niets gebeurd in Miami op race gebied? Nou, niets is minder waar.

In 1983, een jaar na de eerste Detroit Grand Prix, stond de eerste Miami Grand Prix op de kalender. Dus toch? Ja, maar niet helemaal. De Miami Grand Prix maakte deel uit van het IMSA kampioenschap, de Amerikaanse tegenhanger van het wereldkampioenschap Groep C, oftewel sports prototypes.

Veel Amerikaanse steden wilden graag een goed imago en waren bereid daar geld in te steken. Maar niet teveel. De Formule 1 bleek te duur. De paar steden die het probeerden met Formule 1, denk aan Detroit, Las Vegas en Phoenix, haakten al snel weer af. Maar een groot aantal andere steden probeerden het met andere series, met name Indycar en IMSA. Een paar evenementen waren succesvol zoals Miami en Toronto. Andere waren minder fortuinlijk zoals bleek in Del Mar, San Antonio, New Orleans, San Jose en Meadowlands. Denver en Houston probeerden het zelfs 2 keer.
Miami bleek dus wel een succes. De man achter dat succes was Ralph Sanchez die op een Chris Pook -achtige wijze te werk ging. Er werd voortdurend getracht om draagvlak voor de race te creëren, bij het gemeentebestuur, bij de bewoners, bij de lokale ondernemers. En Sanchez bleef net als Pook op het huishoudboekje letten: geen rode cijfers graag. Dus werd het relatief goedkope IMSA binnengehaald in plaats van de dure Formule 1.

In 1983 had Sanchez echter af te rekenen met pech: door een tropische regenbui liep het circuit onder en moest de race nog tijdens de eerste helft stilgelegd worden. Sanchez besloot niettemin het volledige prijzengeld uit te keren aan de teams en gaf het publiek een deel van het geld terug. Hij nam daarmee een verlies maar won het respect van de racegemeenschap en goodwill van het publiek.
Om naamsbekendheid te genereren haalde Sanchez Emerson Fittipaldi over om terug te komen van zijn pensioen en mee te doen aan de Grand Prix. Het leverde veel belangstelling op, zelfs de Europese pers kwam een kijkje nemen en het betekende de herstart van de carrière van Fittipaldi.
In 1985 vonden er tegen de achtergrond van de Grand Prix opnamen plaats van de hitserie Miami Vice. Het verhaal was natuurlijk een niemendalletje dat niettemin best wel paste in de IMSA series van die jaren: vader en zoon die allebei coureur zijn raken verwikkeld in criminele activiteiten. Zoon buiten zijn schuld maar vader allesbehalve dat. Het doet denken aan de geschiedenis van John Paul jr en sr.
En er ging in die tijd veel zwart geld rond in IMSA en een aantal coureurs uit die periode heeft een tijdje achter tralies gezeten vanwege handel in verboden middelen.

Dat Danny Sullivan ook een rolletje had in het verhaal was helemaal de kers op de taart voor Sanchez. Toen de aflevering werd uitgezonden had de Amerikaan inmiddels de Indy 500 gewonnen met zijn beroemde Spin ’n Win. En daarmee waren de kijkcijfers hoog en stond de Miami Grand Prix definitief op de kaart.
In 1985 begon Sanchez ook aan een Indycar race in Tamiami Park, een voorstad. In de eerste race ging Jan Lammers brutaal aan kop. “He’s making a name for himself” aldus Paul Page in de ABC reportage.
De races in Tamiami Park werden geplaagd door regen, bijna elk jaar weer. Maar toen CART, de organisatie van de Indycarseries de race in 1989 wilden verplaatsen van november naar september besloot Sanchez de samenwerking stop te zetten. Regen was geen probleem maar een race in het orkaanseizoen, dat risico wilde hij niet lopen.

De Miami Grand Prix bleef ondertussen elk jaar doorgaan, echter ging het met de IMSA series steeds slechter, totdat er in 1993 nog maar één serieus team meedeed: de Eagle Toyota’s van Dan Gurney. En toen dat team er na 1993 ook de brui aan gaf was het voor Sanchez tijd om naar een andere serie om te kijken.

Dat werd in 1994 TransAm en daarna opnieuw Indycar. Maar inmiddels had Sanchez grotere plannen.
Orkaan Andrew was langs geweest in 1994 met achterlating van een enorme puinhoop. Men is wat orkanen betreft wel wat gewend in Florida maar dit keer was de schade uitzonderlijk hoog. Het stadsbestuur gaf daarom subsidies aan ondernemers en projectontwikkelaars om getroffen gebieden zo snel mogelijk weer economisch gezond te maken. Sanchez zag kansen in het stadsdeel Homestead voor het ontwikkelen van een oval waar hij in de toekomst zijn Grand Prix wilde organiseren. Want er waren plannen voor de locatie van het stratencircuit, Bicentennial Park en Key Biscane Boulevard, plannen waarin Sanchez geen plaats zag voor de Grand Prix. De subsidie werd aangevraagd en verkregen en daarmee ging de bouw van start.

In 1995 reed Indycar nog op de straten van Miami maar nadat Homestead in gebruik werd genomen was het gedaan met racen in de straten van Miami.
Echt gedaan? Niet helemaal. In 2002 en 2003 kwam CART met de Champ Car series naar de straten van Miami. Het was een ander circuit en een andere organisatie. Het werd geen succes. Bovendien was de CART-organisatie op-sterven-na dood.
In 2015 werd er op een deel van het originele stratencircuit nog een Formule E wedstrijd gehouden. Homestead is inmiddels het terrein van NASCAR.

En in 2022 kwam dus na 40 jaar de Formule 1 naar Miami. Het was van meet af aan duidelijk dat er anders aangekeken werd tegen het spenderen van publiek geld. In de jaren ’80 wilden subsidieverstrekkers altijd zeker zijn dat het geld op één-of-andere wijze terugverdiend werd. Tegenwoordig wordt, lijkt het, al gauw genoegen genomen met een rapport dat de regio er met zo-en-zoveel miljoenen beter van wordt. Waar dat geld dan terecht komt is nooit helemaal duidelijk. Niet in de publieke sector in elk geval, hoewel daar tegenover geargumenteerd kan worden dat een goed lopende economie minder publiek geld nodig heeft. Bovendien levert omzetbelasting uiteraard ook een hoop op. Maar de op-orde-zijnde huishoudboekjes van de jaren ’80 lijken er in elk geval niet meer toe te doen.

Ralph Sanchez maakte de Grand Prix helaas niet meer mee. Hij stierf in 2013 op 64-jarige leeftijd aan kanker. In de stad werd hij geëerd, vanwege zijn Grand Prix, maar ook in het kader van andere activiteiten onder de noemer projectontwikkeling. Hij wilde Miami echt op de kaart zetten.

Een deel van Key Biscane Boulevard is naar hem genoemd, een ook de aanrijroute naar Homestead draagt zijn naam. Tijdens het Formule 1 weekeinde heb ik zijn naam niet horen noemen. Een misser, het is tenslotte zijn verdienste dat de racerij in Miami op de kaart is gezet en dat het draagvlak is gecreëerd. En daar profiteert de Formule 1 dus ook van. Maar het historisch besef in het wereldje kennende was het waarschijnlijk teveel gevraagd.

Terug naar circuits