Aangezien er een tyfoon in aantocht is zijn alle zaterdagactiviteiten van de Japanse Grand prix gecanceld. Wat menig Formule 1 liefhebber vertwijfeld doet afvragen wat ze dan met de tijd moeten gaan doen.

Wel, dat is niet zo moeilijk. Naast de klassieker die de Japanse Grand Prix inmiddels is staan er nog 2 klassiekers op het programma dit weekeinde: De Bathurst 1000 en Petit Le Mans. En als dat nog niet genoeg is is er ook de Ronde van Lombardije voor 2-wielige cabrio’s aangedreven door spierkracht, maar dat terzijde.

De Bathurst 1000 is een heel Australisch evenement, met voor meer dan 90 % coureurs die uit Australië of Nieuw Zeeland stammen. De eerste editie werd in 1960 verreden, toen nog op Phillip Island, het werd ook wel de Great Australian Race genoemd, vandaar

Wat is er dan zo interessant aan? Ik denk dat dat, naast de typische Australische kleuren, de baan is. Want dat is werkelijk iets wat je niet vaak, zo niet nooit, ergens anders ziet. Het is een mix tussen een snel circuit a la Silverstone en een rally proef in de Rallye Monte Carlo, alleen dan zonder de sneeuw. Bathurst is dan ook een stratencircuit, alleen heb ik niet het idee dat de weg die over de berg, Mount Panorama, gaat, ook maar enige economische functie heeft. Je kunt er genieten van het uitzicht over Bathurst maar dat is het dan ook wel.

De winnaars zijn bijna allemaal uit de landen van de tegenvoeters afkomstig. Op een paar uitzonderingen na: De Zweed Rickard Rydell won in 1998, samen met de Australiër Jim Richards. Andere Europese winnaars waren Armin Hahne en Jacky Ickx. De Belg won in 1977, samen met de Canadees Alan Moffat. Het was de enige keer dat er geen Australiër of Nieuwzeelander won.

Dit jaar zijn er ook een paar niet-tegenvoeters: onder andere James Hinchcliffe en Alex Rossi. De Indycarrijders zijn nog niet echt succesvol: een-na-laatste in de vrije training.

Recordhouder wat betreft het aantal overwinningen is de Australiër Peter Brock.

En dan die andere klassieker: Petit Le Mans op Road Atlanta. Waarmee bewezen is dat klassiekers niet per definitie oud hoeven te zijn want de race werd voor de eerste keer gehouden in 1998. Maar vanaf het begin deden de grote endurance racers er aan mee, samen met de grote teams. Audi won in de beginjaren veelvuldig en elk jaar namen de Duitsers hun stercoureurs mee, ze maakten zich er nooit vanaf met een B-keuze. Grappig genoeg won Le Mans veelvraat Tom Kristensen de kleine variant maar één keer.

In de beginjaren vormde Petit Le Mans het sluitstuk voor zowel de American Le Mans series als voor de Intercontinental Le Mans Cup waarmee het vaak een tweestrijd werd tussen Audi en Peugeot. De Fransen zegevierden in die tijd maar 1 maal op Le Mans maar Petit wisten ze drie maal achter elkaar te winnen (2009, 10 en 11).

Met de geboorte van de WEC maakte Petit geen deel meer uit van een internationaal kampioenschap. De WEC vond Bahrein blijkbaar leuker. Daarmee werd de race de jaarlijkse finale voor IMSA en dat werd een enorm succes. Was het een rotjaar? Dan is er nog altijd Petit Le Mans. Als je die dan wint is alles goed.

Vorig jaar won Wayne Taylor Racing met Jordan Taylor en Renger van der Zande na het gehele jaar achter de feiten aan te hebben gereden. Petit gewonnen, slechte tijden vergeten…

Petit is te volgen op www.imsa.tv. Bathurst zou ik niet weten. Waarschijnlijk is de race tegelijkertijd met Japan dus als de tyfoon wat vertraging heeft is Bathurst wellicht een alternatief. Even googelen op Bathurst 1000 en wellicht rolt er een stream uit. Of heeft Ziggo nog een contract waar ik niets van weet…

En dan de Japanse Grand Prix. Het is alweer de 35^e dus dan kan je wel over een klassieker spreken. Een eigenlijk is er zelden een saaie race in Japan geweest dus dan ben je wel klassieker waardig. Nu maar hopen dat  ‘ie doorgaat.

Succes dit weekeinde!