LENGTE CIRCUIT: 4.304 km
RONDERECORD: 1:17.774 V. Bottas (2021)
POLE 2023: 1:17.166 Charles Leclerc
SNELSTE RACERONDE 2023: 1:21.334 Lewis Hamilton
TOP 3 RACE 2023: 1 Verstappen 2 Hamilton 3 Leclerc
De Mexicaanse Grand Prix is bezig aan zijn derde leven. Je had de Mexicaanse Grand Prix van de sixties, die van de eighties en nu die van de teenies. Dat laatste bekt niet lekker dus laten we hopen dat de Grand Prix het nog lang volhoudt zodat we kunnen spreken over de Grand Prix van de twenties.
Alle drie de levens vonden en vinden plaats op het circuit van Mexico City. Mexico wordt nog al eens genoemd als een van die landen die alleen een Grand Prix heeft omdat er een plaatselijke coureur meedoet maar toch gaat dat voor Mexico niet helemaal op, want in de tachtiger jaren had de Mexicaanse Grand Prix geen enkele Mexicaanse deelnemer. Niet eens iemand die ook maar in de buurt kwam van het benodigde geld om een superlicentie, sorry, stoeltje te kopen. In 1989 stond wel nog ene Josele Garza in de pits te bedelen om een plek, hopende op een blessure bij een ander, ondertussen op TV kijkend hoe zijn oude Indycar team het deed op Indianapolis. Josele heeft toen nog wel wat testritjes gedaan bij Brabham en Minardi maar voor races was de portemonnee niet dik genoeg. De jaren zestig stonden in het teken van de broers Rodriguez en in de huidige periode zien wij het duo Esteban Gutierrez / Sergio Perez, hoewel Gutierrez de F1 inmiddels alweer heeft verlaten.
Eerst maar eens die Grand Prix uit de zestiger jaren bekijken. Het begon in 1962 als non-championship Grand Prix en betekende meteen het einde van Ricardo Rodriguez, de jonge lokale held. Hij probeerde de Peraltada, de grote 180 graden bocht die leidt naar het rechte stuk volgas te nemen. Dat lukte aan het begin, maar niet aan het eind en dat kon de Mexicaan dus niet meer navertellen. Zijn broer Pedro zou blijven racen en deed dat niet onverdienstelijk hoewel hij in zijn eigen Mexicaanse Grand Prix nooit verder zou komen dan de 4e plaats. Hij won wel 2 maal een F1 race, in Zuid Afrika en in België. Verder was de Mexicaan vooral een grootheid in de sportscar racerij waar hij met de Porsche 917 excelleerde en verbeten duels uitvocht met Jo Siffert.
Een opmerkelijke race uit die periode was die van 1964, waarin John Surtees de titel greep voor Ferrari, maar niet voordat Clark uitviel, Surtees’ teamgenoot Bandini concurrent Graham Hill van de baan reed om zich vervolgens door Surtees te laten passeren.
Het jaar 1965 gaf drie premières: Richie Ginther won samen met Honda en GoodYear voor het eerst een Grand Prix net als Honda en Goodyear. Goodyear zou nog heel lang elk jaar blijven winnen (tot 1998), Honda zou een tijdje van het toneel verdwijnen alvorens in de jaren tachtig keihard terug te keren, alleen Ginther was al snel weg: die overwinning in Mexico zou de enige blijven.
De Mexicaanse Grands Prix werden goed bezocht. Het Mexicaanse publiek kwam elk jaar in grote getale opdagen en was altijd enthousiast. In 1970 liep het echter uit de hand. De toeschouwers namen niet alleen op de tribunes plaats maar ook op de vangrails of zelfs aan het randje van de baan. Jacky Ickx won de voorlopig laatste Mexicaanse Grand Prix. De laatste omdat het gedrag van het publiek in de seventies niet meer was te tolereren, in de sixties waarschijnlijk ook al niet meer…. Daarbij waren er in de zeventiger jaren nauwelijks Mexicaanse rijders te bekennen in de Formule 1. Pedro Rodriguez verongelukte in 1971 en verder deed in de late jaren ’70 alleen Hector Rebaque mee, doorgaans in een kansloze positie.
In 1986 was de Mexicaanse Grand Prix na een afwezigheid van 15 jaar weer terug op de kalender. Plaats van handeling was nog altijd Mexico City maar het circuit was wel een beetje veranderd. Het heette ook anders: in plaats van Magdalena Mixhuca heette het nu Autódromo Hermanos Rodríguez, genoemd naar de gebroeders Rodriguez. De eerste bocht, voorheen een lange rechterbocht die eindigde in een nauwe chicane, alsof je een gootsteenputje in kolkte, was nu een hele grote rechts-links-rechts chicane geworden. De hairpin achterin het circuit was wat breder geworden maar de Esses en vooral de Peraltada waren hetzelfde gebleven. De hobbels waren ook gebleven: omdat de circuits in 1986 aanzienlijk beter waren dan die van twintig jaar geleden waren deze hobbels de meeste coureurs nu een doorn in het oog. In de sixties was alles hobbelig dus die paar Mexicaanse konden er gemakkelijk bij.
In 1986 won Gerhard Berger tot ieders verrassing de race met Benetton. Het was weer een race van premières: zowel Berger als Benetton wonnen voor de eerste maal. Alleen Pirelli, de bandenleverancier, had al eerder gewonnen, hoewel het in 1986 de eerste en enige keer was.
De Peraltada vormde in deze jaren een ware scherprechter. Elk jaar was het weer erop of eronder: wie kon de Peraltada volgas nemen? Een van de absolute specialisten was Nigel Mansell die vaak het snelste het rechte stuk op kwam. In 1990 wist hij Gerhard Berger zelfs buitenom te passeren, iets wat nog nooit eerder vertoond was…
Racen in Mexico City betekende in die jaren vaak racen door de smog. De luchtkwaliteit was in het vorig millennium erbarmelijk en heeft er waarschijnlijk aan bijgedragen dat de Grand Prix na 1992 weer van de kalender verdween. In het begin van deze eeuw waren er wel races voor het CART ChampCar kampioenschap in Mexico City maar daar was de Peraltada verdwenen. In plaats daarvan ging men dwars door een baseball stadion wat het publiek de gelegenheid gaf om de wagens goed te kunnen bekijken. Alleen in 2007 werd de Peraltada weer in volle glorie hersteld.
In 2015 keerde Mexico City dan weer terug op de kalender. Gezien het enthousiaste publiek had de race eigenlijk nooit mogen verdwijnen. Qua publiek is dit duidelijk het Thialf van de Formule 1. Helaas had ondertussen wel Herman Tilke met z’n vingers aan het circuit gezeten.
Het baseball stadion was overgenomen van CART en zo bleef er dus een gehalveerde Peraltada over, officieel uit veiligheidsoverwegingen. Daarbij waren de Esses ook hier en daar gescalpeerd. Niettemin bleef er nog genoeg over om van te genieten. De races werden in 2015 en 2016 gewonnen door Mercedes coureurs maar in 2017 stak wat oranje inbreng daar een stokje voor. Max Verstappen pakte al snel de leiding en won de race op dominante wijze. Een prestatie die hij verleden jaar zou herhalen. De hattrick ging echter verloren aan een de beruchte grid-penalty en de wing endplate van Valtteri Bottas.
De Mexicaanse Grand Prix, tot nu toe is het een race met drie levens. In feite is het evenement altijd jong gebleven want de 10 jaar is ‘tie nooit gepasseerd. Dat heeft wellicht z’n voordelen maar toch hoop ik dat de Mexicaanse Grand Prix ditmaal een beetje op leeftijd mag komen.