Tijdens en na de Detroit Grand Prix werden de diverse coureurs op de diverse discussiefora aan de schandpaal genageld. Over het algemeen was het commentaar dat niet één Indycar coureur het waard zou zijn om een F1 stuur vast te mogen houden getuige alle crashes en slapstick bewegingen in Motown. 

Waarschijnlijk waren niet alleen de gebeurtenissen in Detroit reden voor de fans om op veroordeling uit te gaan. Indy 500 winnaar Newgarden had in een online praatprogramma, de Pat McAfee  Show, (nooit van gehoord) laten weten dat alle Indycar coureurs ‘could rock it’ in F1, oftewel, easy peasy, die Formule 1. 

En dat moet je natuurlijk nooit een Formule 1 fan laten horen want die gaat meteen z’n sport met hand en tand verdedigen. Terwijl je ook kan denken: “leuk, wat vers bloed”, in plaats van voor de zoveelste keer Sergio Perez, Daniel Ricciardo of Lance Stroll te zien rondkachelen terwijl ze al jaren voorbij hun topjaren zijn als ze die überhaupt hebben gehad. 

Overigens heb ik dat fragmentje even bekeken en ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat de uitspraak van enige serieuse ondertoon gespeend was. Het had een hoog “yeah, right” gehalte, zowel van interviewer als van geïnterviewde. 

En daarbij, F1, Indycar, WEC, IMSA, het is allemaal racen dus waarom moet zo nodig bepaald worden welke raceserie het beste is? Omdat elke raceserie een ander soort racen is? Maar misschien is dat iets voor een afzonderlijk artikel. 

Maar even terug naar Detroit: ja, het was een zootje en er waren een paar lieden die de meest idiote acties deden waarvan je van mijlenver kon zien aankomen dat het nooit ging werken (“Kan je me horen Colton?!!), maar er werd tenminste wat geprobeerd. In de wisselende omstandigheden verslikte menigeen zich in de remweg en werd er hier en daar een wel heel opportunistische move gemaakt. En als het misging, dan ontstond er ook meer dan één keer een absurdistische situatie waarin wagens als in een kettingbotsing kop-staart aan elkaar geklonken stonden, en-passant onschuldige collega’s de vrije doorgang ontnemende. 

Hoe anders was dat op een vergelijkbare baan in de Formule 1: Monaco. Daar gebeurde….niets. Geen inhaalactie, geen poging daartoe, geen poging ook maar ergens een voordeeltje uit te halen, nee, er werd zelfs langzamer gereden om een pitstop te voorkomen, want dan zou je iets kunnen overkomen. Het bloemencorso van Aalsmeer was interessanter. 

Ik durf ‘m wel te stellen dat als de Formule 1 coureurs Monaco hadden aangepakt als de Indycar coureurs Detroit menig Formule 1 fan de Grand Prix als de race van de eeuw had bestempeld want zo saai is de ‘beste raceserie’ tegenwoordig. Ze zouden even waardeloos geacteerd hebben als hun Indycar collega’s maar ja, dit is Formule 1 en als je dat bereikt hebt ben je sowieso al beter dan wie dan ook buiten de Formule 1. De file van Piquet en de Cesaris in Loews komt elk jaar wel terug en men spreekt ook graag over de Grand Prix van 1996: spectaculair en verrassend was het zeker, maar hoge kwaliteit? Mwoah….

Maar goed, saaie, risicoloze races op Monaco, dat is traditie, en aan tradities moet je niet willen tornen want daar raakt de gemiddelde Formule 1 fan toch maar van de kook van. Net als dat je in Indycar niet aan tradities moet komen: daar is traditioneel de race na de Indy 500 een puinhoop, met zo’n beetje altijd de Indy 500 winnaar (ja, jij, Josef!!) als stralend middelpunt. 

Overigens, terwijl ik dit schrijf heeft Sergio Perez bijgetekend voor nog eens twee jaar triestmakende leegheid als bijzettafel in het Red Bull team……. Ga eens wat leuks doen jongen!