LENGTE CIRCUIT: 5.891 km
RONDERECORD: 1:27.097 M. Verstappen (2020)
POLE 2023: 1:26.720 Max Verstappen
SNELSTE RACERONDE 2023: 1:30.275 Max Verstappen
TOP 3 RACE 2023: 1 Verstappen 2 Norris 3 Hamilton
De eerste Grand Prix die ooit meetelde voor een wereldkampioenschap was geen fly-away weekend maar er was wel een vliegveld voor nodig….
Na de 2e wereldoorlog werd er al gauw weer aan auto- en motorsport gedaan, ook al was het met vallen en opstaan. De eerste na-oorlogse race werd in Parijs gehouden, in september van 1945, een paar maanden nadat de wapens waren neergelegd. Al gauw kreeg men de smaak te pakken en werden er meerdere races georganiseerd. Dat gaf wel een paar problemen omdat een aantal circuits geheel of gedeeltelijk in puin lagen, denk maar aan Le Mans, Reims en de Nurburgring. Bovendien waren voor en tijdens de oorlog een aantal circuits door het leger geconfisqueerd als locatie voor legerkampementen en opslagplaatsen, zoals op Donington Park en Brooklands.
In Engeland was er nog een probleem van een heel andere orde: nu de oorlog gedaan was lagen tientallen legerbases, vanwaar de bombardementen op Duitsland werden uitgevoerd, er werkloos bij.
In 1946 waren er een paar slimmerds die het gebrek aan circuits in Engeland en het teveel aan vliegbases combineerden en vroegen toestemming aan de legerleiding om in juni van 1946 autoraces te organiseren op de leegstaande basis van Gransden Lodge. De generaal van dienst vond het “a jolly good idea” en zo was het eerste na-oorlogse circuit van Engeland geboren. De races bleken een succes te zijn en al gauw ontstonden er meer circuits op locaties waar het leger vertrokken was: Snetterton, Thruxton, Oulton Park, Goodwood, Silverstone, CastleCombe en, maar dat was veel later, Donington Park.
Silverstone werd van deze circuits veruit het meest succesvol en werd dus gekozen als de locatie van de eerste voor het WK Formule 1 meetellende Grand Prix in 1950. De koningin was erbij om een drievoudige overwinning van Alfa Romeo te aanschouwen met Nino Farina als de grote winnaar, een van de weinige vooroorlogse topcoureurs die ook na de oorlog succes had.
Het circuit liep in feite over de hulpwegen rond het vliegveld en niet over de runways, daar was men in 1948 wel mee begonnen. Ondanks dat was het een bloedsnel circuit dat in de jaren 50 en 60 kon wedijveren met Monza om de titel snelste wegcircuit van de wereld. Nadat de Italiaanse baan was geamputeerd door chicanes kon in de jaren ’70 en ’80 de wedloop worden voortgezet met de Österreichring.
Silverstone was in feite een rondje rennen langs alle hoeken van de kamer. Omdat dat rennen langs alle hoeken de race-autoriteiten wat te snel begon te gaan werden er een paar hoekjes bijgelegd, voor de eerste keer in 1975, waar Woodcote werd veranderd van één snelle hoek naar 2 langzamere hoekjes. Het betekende ook dat er voor het eerst een serieuze bocht naar links werd gelegd en dat was dus niet om de overwinning van Labour in de Britse verkiezingen te vieren. Was Silverstone dan eigenlijk een oval waar rechts in plaats van linksom werd gereden? Nou, dat ook weer niet maar de linkerbochten Maggot’s, Chapel en Abbey waren volgas waar het stuur lichtjes bewogen moest worden en meer ook niet… Niettemin was Silverstone naast Le Mans een van de weinige locaties waar AJ Foyt wist te winnen op een road course. Dat zegt wel wat aangezien de Amerikaan een onvervalste oval specialist was.
Woodcote Chicane bleef tot 1991 de enige serieuze bocht naar links en het weerhield Keke Rosberg er niet van om in 1985 de snelste ronde ooit te draaien. Dat record bleef staan totdat Juan Montoya in 2003 nog sneller rond ging op Monza.
In 1991 gooide het management van Silverstone het ineens over een andere boeg. Mogelijk waren de wagens zo snel geworden dat het publiek de reclame niet meer kon lezen? Of dacht de organisatie met de opkomst van New Labour dat het tijd werd eens wat meer linkerbochten te introduceren? Of vond men het circuit saai worden, met alleen maar hele snelle haakse bochten naar rechts, afgewisseld door lange rechte stukken en linkerbochten die de naam bocht niet waard waren?
In elk geval was de Maggot’s, Becketts en Chapel combinatie veranderd: in plaats van links, rechts en weer links werd het nu links, rechts, weer links maar nu scherper, weer rechts, alvorens weer links te gaan en de Hangar straight op. Aan het eind van Hangar Straight lag de uitdagende Stowe corner. Die moest nog maar eens wat uitdagender worden door ‘m nog wat langer door te laten draaien om vervolgens een nieuwe linkerbocht, Vale, te introduceren. Tenslotte werd er een soort stadion complex gebouwd waar men de wagens goed kon zien, met jawel, 2 linkerbochten, gevolgd door twee rechter bochten. Dat stadion had men duidelijk afgekeken van Hockenheim: een langzaam deel waar men het Formule 1 veld goed kon bekijken alvorens de heren coureurs los te laten in het open veld om daar hun bolides de sporen te kunnen geven.
In 1994 werd er naar aanleiding van de ongelukken van Senna , Ratzenberger, Wendlinger en Montermini nog wat aangepast aan de lay-out. Bovendien had Pedro Lamy op Silverstone een zwaar ongeval tijdens een testsessie, de Portugees kwam uiteindelijk in een voetgangerstunnel terecht. Er kwam een chicane bij Abbey bij.
Met wat kleine aanpassingen bleef alles bij hetzelfde totdat Bernie Ecclestone zich begon te roeren. Hij maakte bekend dat vanaf 2010 de Britse Grand Prix zou verhuizen naar Donington Park, wat alweer geruime tijd was vrijgegeven door het leger en door Tom Wheatcroft volledig was gerenoveerd. Donington kon een hogere kwaliteit, lees geld, bieden. Wat er mis was aan Silverstone wist niemand. De Britse Grand Prix had sinds 1950, soms afgewisseld met Aintree of Brands Hatch, altijd op Silverstone plaatsgevonden tot een ieders volle tevredenheid. Daarbij waren de nodige verbeteringen doorgevoerd en was er eigenlijk nooit een organisatorisch probleem. Niet vergeleken met bijvoorbeeld Interlagos waar de reclameborden tijdens de kwalificaties nog wel eens op de baan wilden kletteren.
Bleek dus dat het grote probleem was dat Mr E geen moer te zeggen had over de Britse Grand Prix en dat Simon Gilett, die Donington Park van Wheatcroft had gekocht, gemakkelijk te manipuleren was. Het eind van het liedje was echter dat Gilett de financiering niet rond kreeg maar wel alvast het mes in Donington had gezet om het op te krikken naar Formule 1 standaard. Gevolg was dat Silverstone geen Britse Grand Prix meer had, het prachtige Donington er verkracht bij lag en er een paar investeerders ettelijke miljoenen armer waren geworden.
Silverstone had ondertussen niet stilgezeten, had een contract afgesloten met MotoGP, ten koste van het eerder genoemde Donington, en begon meteen het circuit aan te passen. De pits werd verplaatst naar Club en Abbey, die bocht ging voortaan naar rechts in plaats van links en de runways werden weer opgezocht. Een van de bochten werd Farm genoemd naar een boerderij die al voor de bouw van het vliegveld verdwenen was. En mocht u zich afvragen of er een abdij, kapel en een club in de buurt zijn; de abdij is al meer dan 500 jaar verdwenen en de kapel legde het loodje in 1943 tijdens de bouw van het vliegveld. De club is er op Silverstone naar mijn weten nooit geweest. De bocht is dan ook vernoemd naar de RAC Club die de eerste prijs voor de Grand Prix zijn naam gaf: de RAC Trophy. Een van de oudste motorsportprijzen die er zijn.
Tegelijk met de oplevering werd duidelijk dat Donington het niet ging redden en ging de Grand Prix alsnog naar Silverstone. Het circuit leek met niets te eindigen maar kreeg er twee Grands Prix voor in de plaats. Donington zou worden teruggekocht door de familie Wheatcroft die vervolgens nog jaren bezig waren met het herstel van de aangerichte schade…
Silverstone heeft dan wel het contract voor de Formule 1 terug maar een uitverkocht huis is geen garantie voor een sluitende begroting. Wat mij betreft het schoolvoorbeeld voor wat er mis is met de huidige Formule 1.
Op Silverstone zal nooit meer gevlogen worden. Maar laten we hopen dat het vliegveld altijd nodig zal blijven in de Formule1.